Adorno’nun, Hitler’in California’daki Gizli Karargahını Keşfi:   Kültür Endüstrisinden, Netflix Ve Disney’e Kitlesel Uygulamalar

Emir Hasan ÜLGER

doi:10.5281/zenodo.7982195

Yazarlar

Emir Hasan ÜLGER Başkent Üniversitesi https://orcid.org/0000-0002-2744-5443

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.7982195

Anahtar Kelimeler:

Estetik- Adorno- Kültür Endüstrisi- Kitle- Nazizm

Özet

20.yy.’ın en önemli düşünürlerinden olan Adorno’nun en önemli kuramlarından olan kültür endüstrisi, günümüzde canlılığını ve geçerliliğini hala korumaktadır. 1960’dan günümüze, kültür endüstrisi yapısal olarak gerilemediği gibi daha da gelişmiştir. Bu incelemenin temel amacı, Adorno’nun kültür endüstrisi düşüncesinin gelişim, köken ve günümüze olan etkilerinin yanı sıra; bu uygulamaların Nazi ideolojisinin belirleniminde gelişen ve hala varlığını koruyan kuramsal bağlantılarıdır. Günümüzde kültür endüstrisi uygulamalarının merkezi Amerika’dır ve burada geliştirilen medya aygıtları ve kitlesel üretimler, Naziler ve Goebbels’in amaçladığı toplumu kitleselleştirme, yüzeysel eğlence ve totaliter düşünceyle koşut varlığını aynen korumaktadır. Günümüzde gelişen sosyal medya üretimleri, sinema, dizi, müzik, Netfilix, Disney, Universal, CNN, BBC, Youtube, Twitter, Facebook ve Intagram gibi uygulamaların gelişimi yapısal olarak, günümüzün kültür endüstrisi aygıtlarını oluşturmakta ve bu uygulamaların merkezi yine California olup, çalışmalarına aynen devam etmektedir.

Referanslar

Adorno T.W., (1997), Gesammelte Schriften in zwanzig Banden, Tiedemann, Rolf; Adorno, Gretel’in katkılarıyla; Buck Morss, Susan und Schultz, Frankfurt am Main.

Adorno T.W., Horkheimer M., (1996), Aydınlanmanın Diyalektiği Cilt 1-2 (Çev. Oğuz Özügül) Kabalcı Yayınevi, İstanbul.

Adorno T.W., (1973), Negative Dialectics, Routledge& Kegan Paul Ltd. Great Britain.

Adorno T.W., (1938), On The Fetish Character in Music and The Regression of Listening.

Adrono T.W., (2007), Philosophy of Modern Music, (Transleted by Anne G. Mitchell and Wesley V. Blomster) Continuum, Oxford.

Adorno T.W.& Horkheimer M., (1991), Dialectic of Enlightenment, New York, Contınuum.

Adorno T.W., (1991), Mahler, A Musical Physiognomy (Translated by Edmund Jephcott) The University of Chicago Press, London.

Adorno T.W., (2024), W.Benjamin Üzerine, (Çev. Dilman Muradoğlu) YKY İstanbul.

Adorno T.W., (1969), “Wissenschaftliche Erfahrungen in Amerika (Amerika’daki Bilimsel Deneyler), Özlü Sözler: Eleştirel Model 2) Franfkurt: Suhrkamp.

Adorno, T.W., (2006), Aesthetic Theory (Transleted by Robert H. Kantor). USA. Minnesota University Press.

Adorno T.W. & W.Benjamin, (2003), The Complete Correspondence, 1928-1940) edited by Henri Lonitz, Nicholas Walker, Polity Press, Cambrdige UK.

Adorno T.W., (2003), Otoriteryan Kişilik Üstüne (Çev. Doğan Şahiner) İstanbul, Om Yayınevi.

Adorno, T.W., (2012), Metafizik Kavram ve Sorunlar (Çev İsmail Serin) İthaki, İstanbul.

Adorno T.W., (2000), Introduction to Sociology, Polity Press, Cambridge.

Adorno T.W., (1998), Minima Moralia (çev. Orhan Koçak-Ahmet Doğukan) Metis Yayınları, İstanbul.

Altuğ T., (2012), Son Bakışta Sanat, İstanbul, Cogito.

Bernstein J.M., (1997), “Aesthetics Alienation from Kant to Derrrida and Adrono”, UK. Blackwell.

Behrens R., ( 2011), Adorno Sözlüğü (Çev. Mustafa Tüzel) Versus İstanbul.

Brand J.,& Hailey C.(1997). Constructive Dissonance, Arnold Schoneberg and the Transformations of Twientith-Century Culture, 1997, Usa, (Edited) University of California Press.

Burke S.,(1988). “The Death and Return of the Author”, UK. Edinburg University Press.

Cashmore, E.& Hhris R. (1999), “Dictionary of Culturel Theorist.” London. Arnold Publishers.

Claussen D., (2010), Son Deha Adorno, (Çev. Dilman Muradoğlu) İstanbul, YKY.

Dellaloğlu Besim F., (1995), Frankfurt Okulunda Sanat ve Toplum, İstanbul, Bağlam Yayınları.

Eagleton T., (1990), The Ideology of The Aesthetic, Basil Blackwell Ltd., Oxford, UK.

Geuss R., (2002), Eleştirel Teori, (Çev. Ferda Keskin) İstanbul, Ayrıntı Yayınları.

Habermas J., (1995), Communication and the Evolution of Society, Polity Press, Uk.

Held D., (2007), Introduction to Critical Theory, Horkheimer to Habermas, Hutchinson & Co Publishers Ltd. London.

Horkhemier M., (2005), Akıl Tutulması, (Çev. Orhan Koçak)İstanbul, Metis Yayınları.

Horkheimer M., (1956), T. Adorno, Diskussion über Theorie und Praxis”, HTE.

Huhn T., (2003), Kant, Adorno ve Estetiğin Toplumsal Geçişsizliği, İstanbul, Cogito, 36.

Huhn T., (2004), Adorno, Cambridge Universty Press, USA.

Marx K., (2016). 1844 El Yazmaları (Çev. Murat Belge) İstanbul, Birikim Yayınları.

Morss Buck Susan (1979). The Origin of Negative Dialectics, T.W.Adorno, W.Benjamin and The Frankfurt Institute, New York, The Free Press.

Kızılçelik S., (2000), Frakfurt Okulu, Ankara, Anı Yayınları.

Lazersfeld Paul, Berlson, B., and Gaudet H., (1944), The People’s Choice. New York, Columbia University.

Reijen van Willem, (1999), Adorno, (Çev. Mustafa Cemal) İstanbul, Belge Yayınları.

Paddison M., (2004), Adorno, Modernism and Mass Culture, Kahn & Averill, London.

Smith Philip, (2007), Kültürel Kuram (Çev. Selime Güzelsarı, İbrahim Gündoğdu) İsatnbul, Babil Yayınları.

Slater P., (1998), Frankfurt Okulu, (çev. Ahmet Özden) Kabalcı Yayınevi.

Ülger Emir H., (2022), Modern Estetiğin Çıkmazı: Estetiğe Karşı Heidegger’in Kökensel Sanat Düşüncesi, Bir Alternatif Arayışı, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi , 2022, (4/2), 169-195.

Witkin W. Robert, (1995), Adorno on Music, Routledge, London Newyork.

Witkin W.Robert, (2003), Adorno on Populer Culture, Routledge, London.

https://www.indyturk.com/article-author/ed-cumming, Erişim tarihi, 12-01-2023

https://www.hyundai.com/worldwide/en/worldcup/team-century/bts, erişim tarihi, 10-01-2023.